Dommane utsett til 4. desember.

Dommane i den Israelske militærdomstolen mot dei to borna, Hamouda(Mohammed) og Hossein, skulle kome i dag, men er no utsett for fjerde gong; til 4. desember. Det tyder at skuleungdommane, som har levd i uvisse i ein månad allereie, får nesten ein og ein halv månad til i uvisse.

Om dei ikkje slepp ut før det er gått tre måander må dei truleg gå skuleåret om att. Det byrjar å haste.

Tostatsløysing?

Eg les på NRK.no at Benjamin Netanyahu lovar fleire koloniar i Jerusalem. Alt ved det gamle altså. Koloniseringa av Vestbreidda har knust tostatsløysinga for mange år sidan. Palestinarane eg møter snakker alle om ei eistanstløysing. Ein liten kikk på kartet over det som er att av Palestina i dag forklarer kvifor:

Kartet fann eg her.

Attende er berre eit øyrike. Å samanlikne landområda rundt "øyene" med hav er eigentleg missvisande det òg. Landområda som er farga blå i kartet har Israel annektert eller full militær og sivil kontroll over. Palestinarane forflyttar seg i det blå området på Israels nåde. Det same gjeld hausting frå området.

Ein liten kikk på kartet, saman med realitetane her eg bur, er nok for meg. Det finst inga tostatsløysing i vår framtid. Di fortare me kan gravleggje Oslo-avtalen di betre. Her må dei arbeide for fred og sameksistens, ikkje byggje murar.

Kva i !?

Medan me ventar på at borna skal få sin dom, nytter eg høvet til å ta fram
denne surrealistiske taggen eg kom over midt i Hebron.

I den gamle hovudgata, Shuhada street, som Israel har stengd sidan andre intifada.

Soldatar  passar på at palestinarar  berre får lov gå nokre få hundre meter av denne gata,
etter fyrst å ha gått gjennom eit checkpoint.

Nokre plassar er det skilleveggar mellom palestinarar og alle andre.

 Israelarar og turistar går fritt.

Israel er fritt, fri Palestina!

Me ventar på dommane

Guten til venstre. Mohammed Abu Hashem

har allereie vorte fengsla to gonger før. 

No sit han i fengsel for tredje gong, og har 

venta på dommen  i ein  månad allereie.

I dag kjem kanskje sakene til Mohammed Abu Hashem og Hossein Ramzy Al-Alamy opp for militærdomstolen. Til no har dei to borna vore i varetekt, utan lov og dom i ein månad. Dei tre føregåande rettsmøta berre utsette saka.

Me er saman med Ahmed, far til Mohammed, nesten kvar dag, antan me jobbar på senteret, speler fotball eller drikk te og prater om laust og fast. Mellom oss går Mohammed under kallenamnet Hamouda. Ahmed fotalde oss i går at begge dei to førre gongene Hamouda har vore i fengsel brukte militærdomstilen det same biletet som bevis. Me har fått melding om at aktor kjem til å leggje ned påstand om eitt år i fengsel for den 16 år gamle skuleguten. Nett som dei to fyrste gongene han vart fengsla er han no skulda for å kaste stein.

Når det gjeld Hossein er ting meir uvvist, sidan eg ikkje har jamleg kontakt med familien, men Hossein slapp ut av fengsel så seint som august. Då fekk han åtvaring om at han ville få nye 7 månader i fengsel om han deltok i ein ikkjevaldeleg demonstrasjon att.

Hossein med sin familie. Hossein til høgre i biletet er fengsla
for andre gong i år, og har venta i uvisse i ein månad til no.

Hamda, mor til Hamouda, er i Ofer, eit militært fengsel utanfor Ramallah for å følgje rettsaka. No må me berre vente, men når me veit at 99,7% av rettsakene i militærdomstolen leier til domfelling, er det lite håp om at han kjem ut med det fyrste.

Vatn 3

Palestinske heimar må ha slike vasstankar på taket.

Elles ser me òg at eg må lære meg å halde kameraet rett.

I Noreg ser me vatn som noko sjølvsagt. I midtausten er det annleis. Alt handlar om vatn. Tilgang på vatn har ikkje minst avgjort kvar menneske slo seg ned og bygde landsbyar. Medan Israel byggjer nye ulovlege koloniar på fjelltoppar for å få militært overtak, og borer djupe brønnar etter vatn med moderne teknologi, bygde Palestinarane dei fleste av sine landsbyar nedst i fjellsida for mange hundre, av og til tusnar av, år sidan. Nett for å få tilgang på vatn, og grunna nærleik til den dyrkbare jorda[1].

Vestbreidda er eigentleg rikt på vatn. Ein kort, men intens regnsesong gjev mykje vatn som raskt renner ned i dalane, før det passerer gjennom den spesielle bergarten dei har over alt her. Vatnet stoppar når det møter ein meir kompakt bergart, og samlar seg under heile Vestbreidda, Frå sør til nord, nærast som ei stor elv under bakken. Det er ikkje tilfeldig at Bibelen omtaler dette som eit land som flyt over av mjølk og honning. Palestina er fruktbart og frukttre er å sjå over alt kor det bur folk. I det heile er det mykje grønt å sjå.

Utan god tilgang på vatn vert livet vanskeleg. Difor er nett regulering av vatn ein effektiv strategi for å strupe det palestinske folket. Difor har Israel nekta palestinarane å lage ein einaste ny brønn sidan 1967. Difor har Israel sjølv nesten fullstendig kontroll over vassressursane under bakken på Vestbreidda. Vatnet tek dei for det meste sjølv[2]; mellom anna til folkerettstridige koloniar over alt på Vestbreidda, inkludert plantasjar i Jordandalen. Dette er simpelt tjuveri, og difor er det ganske enkelt heleri når ein kjøper frukt og blomster frå Israel.

Samstundes nektar Israel Palestina å fikse vassrøyr i Area C(over 60% av Vestbreidda). Dimed går store deler av vatnet palestinarane får tapt i vasslekkasjar. Ny infrastruktur i Area C har dei sjølvsagt heller ikkje lov til å byggje.

Eit smart hol i taket.

Jordanelva er vekke. Elva der Johannes døypte Jesus, i Bibelen framstilt som ei stor og mektig elv, har Israel knabba og leia vekk til israelsk landbruk. Nord for Vestbredda er elva fin og frisk, men det meste av vatnet er leia vekk før det når Vestbredda, attende er berre ein liten forureina bekk. Det leier òg til at Dødehavet er i ferd med å tørke ut.

Palestinarane må altså tilpasse seg ei ustabil vassforsyning, og alle har store tankar på taket som dei fyller når vatnet frå Mekorot[3] er på. Nokre få er ekstra privilegerte; huset me bur i har til dømes eit hol i taket, som leier regnvatn frå eit stort flatt tak ned i eit stort basseng. Eit smart system i eit område der vatn er dyrebart. Diverre er det dyrt, og langt frå alle kan ta seg råd til ei slik investering. Dette bassenget er frå lenge før Oslo-avtalen.

Regnvatn kjem ned i denne renna.

Og renn ned i bassenget. Når eg skal vaske kle,  hentar eg vatn med bøtte frå denne luka.

Ta gjerne ein kikk på dette interaktive kartet.



Fotnoter:
1. Vidare har forsøk på å byggje på fjelltoppar historisk sett vorte sett som trugsmål mot sentralmakta. Keisarar og korsfararar osv. har slått ned dei fleste forsøk på å etablere byar på fjelltoppar sidan desse lett ville kunne rive seg laus som bystatar. Beit Ommar er faktisk eit unnatak, for her ligg sentrum, og gamlebyen, på toppen av fjellet.

2. Om lag 80% av vatnet under Vestbreidda går til israelarar.
Visualizing the occupation
Faktaark

3. Mekorot er det israelske vassverket. Ikkje berre stel dei vatn, men dei er til og med frekke nok til å krevje betaling for den lille delen palestinarane får tilgang til.

Militærøving

Denne mannen er irritert! Det er dritkjipt å lytte til musikk med Israelsk jagerflyøving over hovudet heile dagen.

Vatn 2

Dei fleste eg møter her prøver å leve så normalt som mogleg trass okkupasjonen. Når dei snakkar med meg er det gjerne heilt andre ting som interesserer dei. Hoppet til Felix Baumgartner til dømes.

Difor tek det tid å kartleggje alle detaljane rundt vassituasjonen. Fyrst då eg i ein samtale nemnte at me gjekk tom for vatn, kunne ein lokal gut i byrjinga av 20åra fortelje oss at "vatnet kjem onsdag. På natta." Han fortalde at dei må stå opp på natta for å fylle tankane manuelt. "Den dagen kan me ta ein lang dusj", la han til. Vatn får Palestinarane i denne landsbyen berre ein dag i veka.

Samstundes har dei ulovlege kolonistane rundt landsbyen nærast uavgrensa tilgang på vatn 24/7. Vatn dei stel frå grunnvatnet i den okkuperte Vestbreidda. Vatnet bruker dei mellom anna til å dyrke fine appelsinar og annan fin frukt, som dei kan eksportere til Noreg. Tjuvgods!

Me merker det ikkje på langt nær så mykje som folk flest i landsbyen. Me har eit automatisk system for å fylle tankane på taket den eine dagen i veka me får vatn, og merkar me ikkje noko før tanken er tom. Det skjer kvar gong me er fleire enn fem her. Sjølv då har me ekstra vatn i bakhand av di denne ekstraordinært priviligerte familien har ein brønn i tillegg til to dyre vassbaseng dei samlar regnvatn i.

Broken English

Bornebursdag!

Della abu Marya vert to år neste veke. Det feira me på forskot i går.

Della smiler alltid

Della liker kake

Ingen bursdag utan ballongar

Dommen mot Mohammed(16) utsett på ny

Mohammed Abu Hashem(16), bror til Hamza, har fått dommen si utsett på ny. For tredje gong. Han er no utsett til 20. Oktober. Guten vart arrestert den 24. September og har sitte i varetekt i Ofer, eit Israelsk militærfengsel utanfor Ramallah. Når saka kjem opp for ein militær domstol den 20. vil han allereie ha sitte ein snau månad i varetekt.

Eg har ikkje fått stadfesta om dette òg gjeld Hossein(15) og Tarik(18), men førebels går eg ut frå det.

Filmklipp frå arrestasjonen av Hamza

Beit Ommar Night Raid October 3. 2012(klikk for å sjå klippeh hjå vimeo).

Her i dette videoklippet, frå natt til igår, kan de sjå korleis det går føre seg når born i Beit Ommar vert arrestert. I videoklippet høyrer me Ahmed, far til Hamza, rope på sonen sin medan han prøve å løpe etter soldatane for å dokumentere arrestasjonen. Andre i nabolaget har sjølvsagt vakna, og litt ut i klippet tek dei ut sin vreide ved å kaste stein.

Ahmed gjekk rundt her og gråt i går(onsdag). I det heile var det lenge ei tung stemning. Til Ahmed fekk telefon om at Hamza var løyslaten. Ahmed er under stort press for tida. Han har allereie to soner i fengsel, og i går trudde me talet auka til tre. Tysdag denne veka skulle ein annan son, Mohammed(16), få sin dom i den Israelske militærdomstolen, saka vart utsett for andre gong, til idag. Me ventar dommen kvar augeblink no.

Nettsideadressa i videoen er feil. Bruk: http://www.palestinesolidarityproject.org

Hamza er her!

Hamza er her!

Det er me utruleg glade for.

Hamza lagar den beste teen.

Lauslaten (trur me)

Oj, her er me letta! Etter telefonar til og frå advokat og mykje uvisse har me no fått høyre at dei Israelske okkupasjonsstyrkane vil sleppe Hamza fri. I augneblinken veit me ikkje kvifor del vel å lauslate han no, men to andre sonar av Ahmed, Emad (22) og Mohammed (16), sit allereie fengsla. Kanskje det er nok med to om gongen? Arrestasjonen av Hamza i natt har allereie vore ei stor psykisk påkjenning for familien, men no er me mest letta.

Ahmed og Mousa er på veg no for å hente han.

Hamza arrestert i natt

Dette vert ein rar dag på jobb, Hamza, som vart 14 år gamal 28. september, kjem alltid innom her og lagar te til oss. Men ikkje idag. Hamza vart arrestert av dei israelske okkupasjonsstyrkane klokka 2.30 i natt. Faren, Ahmed, går rundt oss her og har det ikkje godt. Ikkje eg heller. Me er saman med guten nesten kvar dag, seinast i går kveld. Måndag kveld gjekk Hamza og eg og krangla om kven som er best av Barcelona og Real Madrid, no er han arrestert.

Nytt frå Moahmmed, Hossein og Tarik

Hamda, mor til Moahmmed, under arrestasjonen

 natt til måndag 24. september.

Hamda kjenner eg som ei sta og stødig dame. 

Det kjenst framand å sjå ho så knust som på biletet.

Nei, lite nytt.

I dag skulle dei sakene som vart utsett førre veke endeleg opp for militærdomstolen. Difor spurde eg nett Hamza(14), ein yngre bror av Mohammed(16), korleis det hadde gått. Eg veit at Hamda, mor til Mohammed, reiste til Ramallah for å vere til stades under rettsaka til sin son i dag tidleg.

Hamza hadde ikkje anna å melde enn at rettsaka er utsett på ny. Til torsdag 4. oktober denne gong. For Hossein og Tarik er det òg i det blå. Som ein liten sidemerknad, kan eg leggje til at Hamza vart fengsla fyrste gong då han var 11 år gamal.

Oppdatering frå borna som er fengsla

Mohammed Abu Hashem (16)

Borna som vart arrestert i nattraid natt til måndag skulle møte i ein militærdomstol torsdag 27. september, men alle tre har fått rettsakene sine utsett ei snau veke av di ein jødisk høgtid plutseleg, og heilt uventa for militærdomstolen, dukka opp. Frå vår ven Ahmed, far til Mohammed(16), har me fått høyre at aktor har varsla at han kjem til å leggje ned påstand om at Mohammed skal dømmast til ubetinga fengsel i eitt år for kasting av stein.

Demo i Ni'lin

If Batman knew about this 

you would be in SO MUCH TROUBLE!

Nyfikne som me var på korleis demonstrasjonane er andre stader på vestbreidda bestemte ein engelskmann, og cricketfan, med namn Jamie og eg oss for å vitje Ni'lin for å delta på demonstrasjonen mot okkupasjonen og muren der.

Fire truck stand

Difor sette me oss i bilen fredag morgon 14. september med kurs nordover. Me skulle på langtur og måtte vere tidleg ute. Kl 10.00 dunk-dunk-dunka me av garde. Sjåføren denne dagen var mannen med den pheitaste bilstereoen i heile Palestina. På menyen denne morgonen stod tekno frå midtausten. Hurra, russetid :S

To timar seinare var me i Ni'lin sentrum, der dei lokale mora seg med fotballkamp. Me gjekk opp til ein olivenlund og sette oss under eit tre. Ein mann reiste seg opp og gjorde nytte som menneskeleg minaret og så var det tid for fredagsbøn og imamen tok over.

Etter fredagsbøna var ferdig gjorde me oss klare til demo. Dei lokale surra Keffiyeh om hovudet, for å dekke andletet og bar med seg bildekk, steinslynger og flagg. Her var det tydeleg allereie frå fyrste stund at Ni'lin ikkje er som Beit Ommar.

Allereie då me var to hundre meter frå muren, som skilde oss frå okkupasjonssoldatane på den andre sida, sprøyta okkupasjonssoldatane med skunk[1]. Snakk om å pisse i motvind! Dei fekk alt attende i andletet, og dimed gjekk dei over til tåregass som dei kan skyte mykje lengre.

Dei kasta fyrst nokre av dei større granatene. Ein sky av tåregass steig opp frå bakken. Me rykka litt opp, spreia oss utover, venta til gassen skulle blåse vekk, og gjekk ned mot muren att.

Incoming! Lyd det frå mannen med megafonen.
    

Du vil ikkje stå der desse landar. Tru meg

I neste augeblink regner det tåregassgranatar over alt rundt oss. Eg står heilt feil plassert. Granatane landar nokre meter framfor meg, til høgre for meg, og ein rett bak meg. Vinden driv gassen rett mot meg. Både framfor meg og bak med er det allereie byrja å forme seg ein sky av tåregass. Terrenget er prega av store lause skarpe steinar og tistler. Det utelukkar ein retrett mot venstre. Eg må bakover, og det fort, før skya av gass vert for tett. Mannen med megafon roper til meg kvar eg skal løpe. Eg kjem meg unna det verste, og kan puste luft på ein av få plassar som nesten er fri for gass. Aj, som det riv i nasen, tårane renn, synet er ikkje til å stole på, og eg vurderer å setje meg ned. Det går heldigvis over. No er eg altså døypt. Og det er meir i vente. 

Me løp opp og ned, att og fram. Skal eg vere ærleg synst eg det heile eigentleg er ganske spanande no når eg står midt i det. Dei lokale svarar med stein, og dei har fått fyr på ein haug bildekk attmed porten. Ein tykk svart sky veltar over porten. Jubelen stig, og det er ein sarkastisk skadefro applaus, då ein soldat sender ein tåregassgranat på si eiga side av muren.

Muren er det mest synlege problemet. Ein stor massiv fem meter høg mur omkransar store delar av landsbyen, men okkupasjonen har med seg meir drit. Landsbyen med om lag 5000 innbyggjarar hadde ei gong i tida tilgang til 57000 mål jord. Etter at Israel koloniserte området rundt krympa det kraftig til 15000 mål. Oslo-avtalen gjorde 93% av det dei hadde att om til "area C", under total israelsk militær og administrativ kontroll. Om palestinarane byggjer hus her er det berre spørsmål om tid før okkupasjonsstyrkane køyrer det flatt med sine kjempebuldosarar. Av og til byggjer palestinarane likevel. Dei har ikkje noko anna val. Det sto ille til for Palestinarane allereie etter Oslo-avtalen, men Israel var ikkje nøgd. No har Israel sett opp ein gigantisk mur som effektivt hindrar dei å nå 1/3 av det landområdet som vart klassifisert som area C. Dimed kan dei heller ikkje dyrke desse områda. 

Her plar me fyre opp bål =)

1. Israelske kjemikarar har leika på labben og laga ei væske som er meint å stinke så mykje at me ikkje skal orke å vere i nærleiken av det. Dei brukar det for å skremme bort demonstrantar, men i dag gjorde vinden våpenet ubrukeleg for okkupasjonsstyrkane.

Hossein - oppdatering

Ramzy, far til Hossein, kom heim frå Gush Ezion utan sonen igår. Hossein sit no fengsla, og ventar på å møte i retten. Dato for rettsmøtet er ukjend for oss, men me har fått vite at rettsmøtet for Mohammed og Tarik skal finne stad på torsdag denne veka.

Nattraid

I natt har okkupasjonssoldatane vore på raid i Beit Ommar: Mohammed 16 og Tarik 18. Den yngste av dei er son til Ahmed Abu Hashem, den andre son av bror til Ahmed.

Dei raida òg familien til Hossein Ramzy Al Alamy, som eg har skrive om for kort tid sidan, men han var ikkje heime. Soldatane gav faren ordre om at sonen måtte møte opp i militærleiren i Gush Ezion. For berre ei knapp veke sidan skreiv eg at Hossein har fått trugsmål om 7 nye månader i fengsel om dei ser han i ein demonstrasjon att. Faren tok nett med seg sonen Hossein til Gush Ezion. Me sit og ventar på nyhende om kva som skjer vidare.

Eg kjem med meir når eg får tid.

Palestinsk gut skadd under demonstrasjon

Her i Beit Ommar er det demonstrasjon kvar laurdag. Vanlegvis er demonstrasjonen framfor kolonien Karmei Tsur. Slik var det òg 8. september, men grunna settlersabotasje mot eit drivhus la me ruta om denne og opp attmed gjerdet 200 meter lengre aust enn der me demonstrerar til vanleg. Me gjekk opp til gjerdet, og attmed gjerdet mot området me plar demonstrere.

Denne manøveren skapte eit salig kaos i dei israelske okkupasjonsstyrkane. Soldatane klarte ikkje å halde seg samla, og me kunne rykke fram gode 150 meter, og dimed demonstrere kloss inntil gjerdet. noko som effektivt hindra dei å bruke tåregass. Me var for nære den ulovlege israelske busettinga, og vinden kunne drive eventuell gass mot sivile israelske kolonistar. Til slutt vart me halvvegs omkransa av 45 andpustne og gjennomsveitte soldatar. Dei var til og med fleire enn oss. Eit par palestinarar haldt appell, og me gjorde oss klare til å gå.

I det heile var det ein god ikkjevaldeleg demonstrasjon. Me klarte å skape ein situasjon der det var me og ikkje soldatane som hadde kontrollen, i alle høve ei stund, og det utan noko som helst bruk av vald frå vår side.

Okkupasjonssoldatane på si side oppførte seg som dritungar. I det me byrja gå vekk prøvde ein soldat å provosere to av borna som deltok i demonstrasjonen. Plutseleg stampa ein annan soldat fram og sparka ein av dei, Hamza Abu Hasham(14), rett ned.

Berre nokre få meter framfor meg fekk eg sjå totalt meiningslaus vald mot eit born, som berre stod stolt og rak i ryggen. Kva gjer eit menneske i stand til ei slik handling? Eg ser dette i samanheng med biletet både Israel og vesten skapar av palestinarane. "Palestinarane er annleis. Dei er ikkje som oss. Dei er usiviliserte muslimar og potensielle terroristar." Det foregår altså ein slags avhumanisering av palestinarar, som skapar ein lågare terskel for å gjere overgrep som dette:

Me visste ikkje kva me skulle gjere, men gjekk rett opp i nasen på soldatane og gav dei ei verbal overhøvling. Eg må berre rose alle som demonstrantane for at dei sjølv etter ei slik hending klarte å halde seg i skinnet, og ikkje tydde til vald. Som de kan sjå vart det dokumentert med video og foto. Hamza vart transportert til sjukehus, men det gjekk bra med han.

Ei kort stund etter me hadde reist, fekk me telefon frå palestinarane som budde nærast Karmei Tsur om at okkupasjonsstyrkane, berre for å understreke sitt eige barbari, skaut gummikuler og tåregass mot husa deira.

Å vakne om natta

Natt til sundag 16. september vakna eg og kjende det svei i nasen. Ei svie eg kjende att frå demonstrasjonen fredag i Ni'lin. Kunne det vere tåregass? Eg sette meg rett opp og såg på klokka, 03.58. Er dei her? Skal dei arrestere Yousuf? Eller nokon andre i nabolaget? Tenkte eg for meg sjølv, vel vitande om at dei fleste arrestasjonane i Beit Ommar skjer nattraid. Utan forvarsel. Åtte bebuarar i landsbyen har vorte arrestert i nattraid sidan eg kom til Beit Ommar. Den yngste av dei 13 år gamal.

Eg kunne ikkje kjenne noko ubehag i auga, og slo frå meg tåregassteorien. Dessutan plar ikkje okkupasjonstyrkane bruke det under nattraid. Likevel kjende eg meg ikkje heilt trygg. Eg stod opp og gjekk ut. Natta var klar og stille. Det var falsk alarm. Eg var berre forkjølt.

Eg gjekk og la meg att, men eg fekk ikkje sove. Det er sånn det er å leve under okkupasjon? Ljoden av bilar om natta, blinkande ljos eller stemmer. Alt kan vere okkupasjonssoldatane som kjem for å arrestere deg, son din, eit familiemedlem, eller ein ven?

Oppdatering: Mi førestilling om at okkupasjonssoldatane ikkje bruker tåregass og slikt i nattraid har synt seg å vere veldig feil. Det gjer dei, sjølv om born ligg og søv, med opne vindauge i husa rundt. Noko mellom anna arrestasjonen av Hamza(14) synte.

Arrestasjon av born i Beit Ommar

Frå då eg vitja familien Ramzy Al Alamy. Hossein sit heilt til høgre i biletet.

Druene og plommene var kjempegode, og er sjølvsagt frå hagen =)

31. Mars 2012 vart 14 år gamle Hossein Ramzy Al Alamy arrestert under ein fredeleg demonstrasjon i Beit Ommar. Med falske skuldingar om at han hadde kasta stein mot soldatane.

Familien fekk lov til å vitje Hossein ein time kvar månad. Ein prosess i seg sjølv, der familien vart ein sprettball i det israelske byråkratiet. Fyrst måtte heile familien reise sørover til Hebron klokka 2 på natta, for å registrere seg. Før dei vendte nasen mot nord og Ramallah, og køyre gjennom fleire checkpoints på vegen. Vel framme i fengselet måtte heile familien gå gjennom ein grundig kroppsvisitasjon. Jenta midt i biletet vart skild frå si mor og undersøkt på eige rom. Heile prosessen med vitjinga tok om lag 16 timar før dei var heime att.

Faren fortalde oss korleis det smerta han å sjå sonen i fengselet, og skildra andletet til sonen som gult av frykt. Soldatane sparka Hossein i beina, fornerma han og fortalde han ofte at han aldri nokosinne ville sleppe ut av fengselet. Som med så mange av borna som vert arrestert, måtte han møte framfor ein domstol kvar andre månad, berre for å få soninga utvida soninga med to nye månader. Dimed måtte han leve i uvisse om si eiga framtid fram til dei til slutt slapp han fri. Då han slapp ut fortalde dommaren Hossein at cella stod klar til å ta i mot han i nye 7 månader om dei såg han i ein demonstrasjon.

Hossein slapp ut av fengsel for litt over ein månad sidan, nett i tide til å feire Id med familien. Tida i fengsel tydde mellom anna at han mista siste del av skuleåret og eksamen. Difor må han gå skuleåret om att.

Det er vanskeleg å førestille seg frykta og uvissa Hossein og familien kjende i ein situasjon som dette. Det kan sjå ut til at det er nett kva Israel prøver å få til; å spreie uvisse og frykt.

Ein amerikansk aktivist som var til stades då han vart arrestert seier han har forandra seg mykje. Han ser mykje eldre ut no. Han har til og med byrja å røyke :S Hossein er ein sta gut, difor demonstrerer han trass trugsmål frå domstolen. Det var likevel lett å sjå kor utilpass han var dei fyrste demonstrasjonane etter han slapp ut. Dei som krev si rett til å tale fritt betaler ein høg pris for det her nede. På demonstrasjonen for snart to veker sidan kunne eg likevel sjå han posere med palestinsk flagg og V-teikn for ein av fotografane til okkupasjonstyrken. Dei har dokumentert det, og han veit det. Spørsmålet er ikkje om han vert fengsla att, men når.

Dødehavet

Me har bada i Dødehavet =) Det er spesielt ein ting eg liker med Dødehavet: Sjølv om eg ikkje veit om det er krabber, hai, piraja eller gjedder i vatnet, så veit eg at om dei skulle vere der er dei i alle høve døde.

Åj, så sterke! Legg merke til at fotografen har lurt seg med på biletet.

Om me ser bort frå Jordan, er det meste av vatnet i Dødehavet på palestinsk side av den Grøne Lina, som er meint å vere den framtidige grensa mellom Israel og Palestina. Diverre er området rundt Dødehavet klassifisert som "area C". Det tyder at einkvar ny Palestinsk bygning eller infrastruktur her vert knust av dei israelske okkupasjonsstyrkane. Det tyder at Israel byggjer det dei vil, utan å bry seg med at det er i strid med internasjonal lov. Trass i at dei fleste land i verda, inkl. Noreg, fordømmer det. Det tyder òg at alle badealternativ som gjev høve til å dusje er slike ulovlege israelske badestader.

Når ein kjem opp frå Dødehavet er huda heilt rar og oljete. Kanskje til og med full av gjørme om du har klart å kline det sølet ut over kroppen din. Å grise seg til med gjørme er kjempepopulært ved dødehavet. I Noreg er det barnsleg å teit å smøre seg inn med gjørme. Her er det kult og sunt. Dei seier det er ein spa-greie. Uansett kva ein meiner om det vil dei fleste, som eg, spyle huda rein i ferskvatn etterpå. Sjølv om Israel har skrudd av vatnet i den palestinske heimen, syt Israel for masse ferskvatn å dusje i for sine eigne og turistar ved Dødehavet. Vatn henta frå palestinsk grunnvatn. Det nye er at no får til og med palestinarar lov til å betale Israel for å bade her. Dimed er palestinarane i den absurde situasjon at det lågaste punktet i verda, rett attmed det saltaste vatnet fysikken tillet, er den einaste plassen dei kan dusje i friskt ferskvatn utan å tenkje på at vasstanken på taket snart vert tom.

Kaos i Midtausten?

Trass i at eg er i utlandet har eg god tilgang på norske medium.

Overskriftar eg har saksa frå framsida til NRK:
-Direkte fra midtøsten: Se kaoset her.
-Følg dramaet i modtøsten her.
-Få oversikt over kaoset.

Vent no litt. Midtausten? Det er jo her. Eg er i midtausten. Og det er KAOS her? Åj, kva no?

Her i Palestina har dei sjølvsagt internett, og mange har sett videosnutten. Dubba til arabisk. Eg har sett han eg og, på engelsk. Dritdårleg skodespel, dritdårleg dubbing, dritdårlege kulissar, dritdårleg manus, dritdårleg klipping, dritdårleg ljossetting, dritdårleg animasjon, dritdårleg faktasjekking, dritdårleg dritdårleg dritdårleg. Største samlinga av drit eg har sett på lenge.

Dimed er det ikkje rart nett denne videoen var tema då imamen skulle tale til fredagsbønen i dag. Eg var tilfeldigvis til stades på ein fredagsbøn. Utandørs i ein olivenlund. Min arabisk er heller skral, så eg forstod fint lite av det som vart sagt der eg sat under eit oliventre og observerte og prøvde å gjette meg til kva han meinte. Det var ei interessant oppleving likevel. Ikkje minst synst eg det var fine omgjevnader å ha ein gudsteneste i.

Imamen såg ut som ein hyggjeleg mann. Litt eldre enn eg. Litt høglytt, men det var kanskje ikkje noko anna å vente. Han brukte megafon, og eg sat tre meter unna. Det var tydeleg at dette skulle nå langt, for han ropte heile tida. Av og til var det kanskje mogleg å høyre tendensar til harme, men nei. Han såg ikkje spesielt sinna ut. Tilhøyrarane bad litt stille på dei rette plassane. Og dett var dett.

Då talen var over måtte me flytte oss, for dei skulle be mot Mekka.

Frå palestinske nyhende kan eg lese at det faktisk /har/ vore litt opprør i dag i Gaza, Qalqilia og Jerusalem. Fleire dusin har gått i gatene og brent amerikanske flagg og greier. Elles har kristne leiarar her i Palestina gått saman med muslimske leiarar og politikarar skulda filmskaparane for å vere hatefulle og rasistiske.

Eg skriv gjerne under på det.

Mobba brannbil

På min svipptur til Hebron rusla eg forbi dette.

Denne brannbilen var på feil stad til feil tid under demonstrasjonen måndag.

Ordet på gata seier at politistasjonen rett i nærleiken fekk same omsorg.